Bezoek van ‘twee bijzondere gasten’

Ze was twaalf jaar oud toen Borne werd bevrijd op 3 april 1945. Het einde van een spannende tijd voor Siny Perik, de oudste van een gezin met vijf kinderen.  Ze herinnert zich nog goed de bombardementen op Borne en Hengelo, de keer dat Duitsers haar fiets afpakten en die Engelse soldaten die een dag na de bevrijding in huize Perik waren ondergebracht. Dat één van hen tientallen jaren een foto van haar bewaarde, wist ze niet. Vrijdag kreeg ze die foto terug.

“De oorlog was een angstige tijd. Er gebeurde nog wel eens wat in Borne. ‘s Nachts hoorde je vliegtuigen in de lucht. Dat was een akelig geluid. Ik was heel bang in de oorlog.” Siny, die inmiddels Bosch-Perik, heet, herinnert zich die tijd nog goed, ook vanwege twee bijzondere gasten die de familie op bezoek kreeg.

Mijn vader keek op 3 april 1945 uit het kleine dakraam. “Daar komen ze”, riep hij, wijzend op de tanks van onder meer het Dorset regiment die het dorp binnenrolden. “Dat was heel spannend”, herinnert Siny zich nog. “De tanks kwamen over de grote brug bij ‘t Schip. Dat is de plek waar nu Jasmin Garden zit.”

Het dorp liep uit. Vijf lange, donkere oorlogsjaren waren voorbij. De blijdschap was enorm, weet Siny nog. Zelf was ze zeven jaar oud toen de oorlog begon. “Ik heb de hele oorlog bewust meegemaakt”, zegt de 92-jarige vrouw die nog opvallend kwiek is.

Natuurlijk was er de angst voor wat er allemaal kon gebeuren, maar het gezin Perik kwam heel aardig door de oorlog heen. Ik was de oudste van vijf kinderen”, vertelt ze. Twee jongens en drie meiden. Grote gezinnen waren in die tijd heel normaal, maar in oorlogstijd was het niet altijd makkelijk hoewel het gezin nooit tekort kwam. “Je moest er wel veel voor doen”, herinnert Siny zich nog goed. “Op de fiets melk halen bij de boer.” Het gezin Perik had één geluk. “Ik had een oom in Delden die was bakker en een oom in Borne was slager.” Er was dus eigenlijk altijd genoeg te eten.

Andere zorgen waren er wel. School bijvoorbeeld. Daar zaten de Duitsers “De school was ingenomen”, herinnert Siny zich. “We hadden op allerlei plekken in Borne les”, vertelt ze. In Oud Borne bijvoorbeeld. “Daar was een hele grote zaak, een schoenmaker geloof ik. Daar hebben we ook les gehad.”

Behalve de bombardementen kende Siny nog meer angstige momenten. Eén van de keren dat ze boodschappen deed, bijvoorbeeld. “Er lagen overal soldaten”, herinnert ze zich nog goed. “Ik werd aangehouden in het bos in Delden.” Haar fiets werd afgenomen. “En wat doe je dan als 12-jarig meisje? Dan begin je te huilen.” Een Duitse militair kreeg toch medelijden met dat verdrietige kind. “Gehen Sie mal weiter kind”, zei hij toen.

De dag na de bevrijding was bijzonder, weet ze nog. “We moesten heel stil zijn van mijn moeder”, vertelt ze. Op de grond in de woonkamer liggen twee militairen te slapen. “Gewoon op de grond, we hadden ergens anders in huis geen ruimte.”

Siny vond het maar een raar gezicht, twee van die mannen in de woonkamer. “Het waren nog jonge jongens”, herinnert ze zich. “De een heette Testy Miller en de andere Andrew”, graaft Siny in haar geheugen. Veel meer kan ze zich niet herinneren. “Ik weet ook niet hoe lang ze bij ons zijn gebleven.”

Eén van de militairen die bij het gezin Perik op de grond lag, was de 22-jarige Thomas Miller. Geconfronteerd met die naam blijft Siny volhouden dat Testy toch echt zijn naam was.

Het tovert een glimlach op het gezicht van Dave Threadgold, honderden kilometers verderop in het plaatsje Stanstead Abbots in Groot-Brittannie. Hij is de kleinzoon van Thomas Miller. “Ze bedoelde vast Dusty in plaats van Testy”, zegt hij met een brede grijns op zijn gezicht. “Dusty was zijn bijnaam.”

Vrijdag waren Dave Threadgold en zijn moeder in Hertme. Ze gaven een foto van haar terug die ze vonden tussen de bezittingen van Thomas Miller. “Het moment dat ze de foto zag, herkende Siny het plaatje meteen. “Die is genomen toen ik communie deed”, weet ze nog.

Hoe Thomas Miller aan de foto is gekomen, weet ze niet meer. De militair heeft haar naam achterop de foto geschreven en de opmerking dat ze al goed Engels had geleerd op school.

Het is een bijzondere ontmoeting in Jachtlust in Hertme, het hotel-restaurant dat Siny jaren samen met haar man bestierde. Nu heeft haar kleinzoon de touwtjes in handen.

Na de overhandiging volgt een lunch met burgemeester Pierik, Dave en Edith Threadgold en  gemeente-archivaris Niels Bakker van de gemeente Borne, de foto op tafel. Een kostbare herinnering aan de mooie dagen rond de bevrijding van Borne.